Μπορεί η παρατεταμένη κρίση για το δυστύχημα των Τεμπών με τα εκκρεμή ερωτήματα να ανασυνθέσει το πολιτικό σκηνικό; Μα ήδη αυτό συμβαίνει. Η κυβέρνηση μέσω του Πρωθυπουργού και μία εβδομάδα μετά και τον πυροκροτητή των μαζικών διαμαρτυριών σε όλη τη χώρα έχει αλλάξει στάση. Και όταν μία κυβέρνηση λαμβάνει αμυντική στάση ή ετεροκαθορίζει την ατζέντα της από άλλους παράγοντες το ίδιο το γεγονός αποτελεί μία ποιοτική μεταβολή. Αυτό βεβαίως δεν συνιστά αυτόματα και γενικευμένη πολιτική κυβερνητική κρίση. Στον βαθμό όμως που η διαχείριση που βρίσκεται σε εξέλιξη θα συνεχίσει να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά, τα οποία είναι προφανώς προβληματικά, η κρίση αυτή δεν θα είναι πολύ μακριά. Ομως υπάρχει πραγματική πολιτική κρίση όταν διαμορφωθεί ένα λαϊκό μέτωπο όπως θα το ήθελαν δυνάμεις εξομοιώνοντας μάλλον ατυχώς τα Τέμπη με κινήματα όπως των Κίτρινων Γιλέκων στην Γαλλία; Ή όταν το κίνημα των Τεμπών θα αρχίσει να μοιάζει με το κίνημα του Αντιμνημονίου της πάνω και της κάτω πλατείας, των γενικευμένων απεργιών για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα το μακρινό 2010 – 2012; Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις. Η πολιτική κρίση – δηλαδή μια κυβερνητική κρίση – θα υπάρξει όταν από τη μία τα παραδοσιακά κοινωνικά στρώματα που φαίνεται πως διατηρούν δεσμούς και εκφράζονται ή εκπροσωπούνται από την παρούσα κυβέρνηση θα πάψουν να το κάνουν (σήμερα ακόμη αυτό δεν προκύπτει). Από την άλλη όταν η ίδια η πολιτική ηγεσία θα βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τις προθέσεις, τις διαθέσεις και τις συμπεριφορές του εκλογικού σώματος. Την ίδια στιγμή η κρίση αυτή μπορεί να έχει μεταφερθεί εντός κοινοβουλίου που είναι και το κανονικό και το ισχύον σε μία κοινοβουλευτική δημοκρατία. Και παράλληλα θα έχει προεκτάσεις στο κοινωνικό. Τότε ναι, θα μιλάμε για κυβερνητική κρίση. Και τότε προφανώς όλα τα σενάρια θα είναι ανοιχτά. Ακόμη και μια αλλαγή ηγεσίας εν κινήσει. Γιατί όμως έχει προκληθεί όλο αυτό από μία ιστορία όπως των Τεμπών και όχι για παράδειγμα από τη μακρόχρονη και εξουθενωτική ακρίβεια ή άλλα κοινωνικά προβλήματα; Γιατί ακυρώνονται μια σειρά δημοσιολόγοι που πάντα έλεγαν ότι η ακρίβεια και η μέση τσέπη είναι εκείνα που καθορίζουν τις εκλογικές συμπεριφορές; Προφανώς τα Τέμπη έρχονται και αγγίζουν έναν βαθύτερο πυρήνα αξιακό της καθημερινότητας του απλού μέσου πολίτη που έχει να κάνει με την ασφάλεια. Που έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβάνεται τη ζωή του. Αν όλα είναι επισφαλή και γίνεται επισφαλής ακόμα και ο τρόπος που θα μεταβείς στον προορισμό σου τότε το τελευταίο ασφαλώς λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής των προηγούμενων. Προφανώς σε όλα αυτά προστίθεται και η πολύ προβληματική διαχείριση της κυβέρνησης και ο απάνθρωπος δημόσιος λόγος διαφόρων τύπων που τα έβαλαν με τους συγγενείς των θυμάτων.